informatyka32088

Przyjrzyjmy się objawom wynikającym ze starszego wieku psa oraz rozwiązaniom, które pomogą utrzymać Twojego pupila w dobrej kondycji.

Poświęcając labradorom nieco troski można jednak zadbać o to, aby lata ich starości przebiegały nie tylko w zdrowiu, ale też były długie i radosne.

Wzrok i słuch u starszych psów

Problemy ze wzrokiem nie wydają się być dla psa dużym utrapieniem, jeżeli oczywiście układ mieszkania czy rutyna życia pozostają niezmienione. Większym kłopotem jest narastający z wiekiem problem ze słuchem. Utrudnia on komunikację z psem, zwłaszcza w czasie spacerów, gdy nasz pupil jest w pewnym oddaleniu od nas.

Jeśli nasz pies nie słyszy i nie reaguje na komendy, przestaje to być niedogodnością, a stwarza realne zagrożenie. Na szczęście są rozwiązania, które zmniejszają problemy związane z utratą słuchu u psa.

Starszemu psu pomogą gesty i komendy optyczne

Gdy weterynarz potwierdzi, że słuch Twojego psa nieodwracalnie się pogarsza, dobrym pomysłem jest wypracowanie skojarzonych gestów dla komend, które Twój pies zna. Zawsze miej na uwadze, aby gest przywołania psa był duży i czytelny. Oba ramiona wyprostowane to dobry sygnał by zostać zauważonym przez psa spacerującego po wolnej przestrzeni. Na początku możesz czuć się niepewnie pośród innych opiekunów psów podczas wspólnych spacerów, pamiętaj jednak, że dobro Twojego psa jest tu najważniejsze.

Szkolenie uzupełniające dla starszych psów i nagrody

Jak zapewne wiesz, starsze psy są mniej skłonne do ucieczek czy gonitw pozostawiających Cię w tyle, gdy spacerujecie. Trochę to ułatwia radzenie sobie z utratą słuchu u psa, gdyż im bliżej nas znajduje się pies, tym większa szansa, że odczyta naszą komendę.

Trzeba być jednak rozważnym w ocenie – nie każde niewykonane przez psa przywołanie wynika z problemów ze słuchem. Warto co jakiś czas uzupełnić i przypomnieć szkolenie przywołania, gdyż starsze psy z wiekiem mają skłonność do lekceważenia komendy przywołania.

Mops

Opublikowano: 14 grudzień 2020 | Super User |

| Odsłony: 847

Main Menu

Login Form

Wygląd retro-mopsa: Zdrowszy i bardziej wysportowany

Retro-mops wygląda, co wcale nie zaskakuje, jak mops – ściślej jednak rzecz biorąc, jak mops z lat 50. czy 60. Od tamtego czasu hodowla mopsów przybierała niestety niezdrowy obrót. Mopsiki stawały się coraz bardziej niezdarne i mało ruchliwe.

Retro-mopsy hoduje się, orientując na poniższym standardzie:

Waga: 8 do 12 kg, cięższy od „normalnego” mopsa
Wysokość w kłębie: od 32 do 38 cm
Kwadratowa, nieostra kufa
Szeroka szczęka
Prosty stop z kilkoma zmarszczkami
Otwarte nozdrza umożliwiające swobodne oddychanie
Małe uszy opadające do przodu
Owalne oczy osadzone głęboko
Zakręcony ogon
Krótka, gładka szata we wszystkich odcieniach beżu, srebra i czerni
Dozwolona jest cętkowana i pręgowana sierść

Ogólnie, retro-mops wydaje się być bardziej wysportowany, zwinny i mniej „ekstremalny” w wyglądzie niż mopsy, które znamy dobrze dzisiaj. Brak fałdów skórnych do pielęgnacji, nos umożliwiający oddychanie – wszystkie te różnice optyczne mają na celu poprawę jakości życia piesków.

Jaki charakter cechuje retro-mopsy?

Retro-mops to sprytny czworonóg, który mocno przywiązuje się do swojego człowieka, lubi towarzyszyć mu w rozrywkach, ale także i w pracy. Charakter retro-mopsa niewiele różni się od charakteru „normalnych” przedstawicieli rasy pochodzących z poważnych hodowli.

Natura

„Retro” czy nie – mopsy są nieskomplikowanymi psami towarzyszącymi. Retro-mopsy są jedynie bardziej zwinne niż ich krewni z krótkimi kufami. Oba warianty dobrze przystosowują się do codziennego życia z człowiekiem, mają niewielką skłonność do szczekania i – o ile są dobrze zsocjalizowane – są przyjazne dla ludzi i zwierząt.

Wychowanie retro-mopsa

Z konsekwencją, motywacją i odrobiną cierpliwości bez problemu wychowasz retro-mopsa. Ten czworonóg z przyjemnością będzie z Tobą współpracował.

Nie należy jednak oczekiwać od razu od pupila wojskowego posłuszeństwa – jego osobowość jest na to zbyt niezależna. Jeśli mopsik nie ma na coś ochoty, to nie ma na to ochoty. Niemniej, możesz nauczyć go dobrego podstawowego posłuszeństwa.

Retro-mops może posiadać lekki instynkt myśliwski, ponieważ wśród jego przodków mogą się znajdować rasy Parson Russell Terrier oraz Beagle.

Pielęgnacja i utrzymanie retro-mopsa: łatwy w utrzymaniu pies rodzinny

Pielęgnacja sierści retro-mopsa nie stanowi dla jego opiekuna praktycznie żadnego wyzwania. To dlatego, że krótka, gładka sierść nie kołtuni się. Niemniej, należy szczotkować ją delikatnie co kilka dni lub pielęgnować gumową rękawicą do masażu. W ten sposób zbierzesz nadmiar włosów, które znalazłyby się pewnie na dywanie czy kanapie. Retro-mops ma bowiem tendencję do gubienia sierści.

Niskie ryzyko wystąpienia stanów zapalnych fałdów skórnych

W przeciwieństwie do dzisiejszych mopsów o skrajnie zarysowanych fałdach skórnych na pyszczkach, retro-mops ma znacznie mniejsze zmarszczki. Są one zatem o wiele łatwiejsze w pielęgnacji. Ryzyko zapalenia fałdów skórnych jest wobec tego zminimalizowane. Oczy retro-mopsów też są znacznie mniej wrażliwe. Ważne, by regularnie czyścić mopsom uszy.

Czy retro-mops to dobry pies rodzinny?

Nowa retro odmiana mopsów jest jak najbardziej odpowiednia dla rodzin z dziećmi, wręcz doskonale nadaje się jako pies rodzinny. Retro-mops bardzo lubi dzieci, jednak naturalnie nigdy nie należy go zostawiać z małymi dziećmi bez opieki. Ponieważ pieski retro są nieco bardziej wytrzymałe niż ich oddychające z problemami popularne odpowiedniki, są również dobrymi towarzyszami na wycieczkach i w podróżach. Emeryci, którzy lubią przebywać z psem na dworze, również znajdą dobrego kompana w piesku rasy retro-mops.

Kategoria: Bez kategorii